கணிப்பொறியை கல்யாணம் செய்தவர்களுக்கு

அமெரிக்காவில் ஒரு இளைஞன் மைக்ரோசாஃப்ட் நிறுவனத்துக்கு ஆபிஸ் பையன் வேலை கேட்டுச் சென்றான்.நான்கு பேர் அவனை இண்டர்வியூ செய்தார்கள். எல்லா கேள்விகளுக்கும் சரியான பதிலைச் சொன்னதால் அவனுக்கு அந்த உத்தியோகத்தைக் கொடுத்தார்கள். அப்பொழுது, “நீ எப்பொழுது வேலையில் சேரவேண்டும் என்பதை இ-மெயில் அனுப்புகிறோம். உன் இ-மெயில் ஐடியைக் கொடு’’ என்று கேட்டார்கள். அந்தப் பையன் சொன்னானாம், “சார் எனக்கு இ-மெயிலும் கிடையாது, ஐடியும் கிடையாது, கம்ப்யூட்டரும் கிடையாது’’ என்று.


அவர்களுக்கு ரொம்ப அதிர்ச்சியாக இருந்தது. ‘என்ன இது? இவர் மைக்ரோசாஃப்டில் வேலை செய்யப் போகிறேன் என்கிறார், இ-மெயில் இல்லையாம்’ என்று. பிறகு, “உனக்கு வேலை கொடுக்க முடியாது’’ என்று திருப்பி அனுப்பிவிட்டார்கள்.


அப்பொழுது அந்தப் பையன் கையில் 100 டாலர்தான் இருந்தது. அதை வைத்துதான் அவன் வாழ்க்கையை ஓட்டவேண்டும்.அங்கேயே சாலையின் ஓரத்தில் ஒரு சின்ன கடையைத் தொடங்கினான், அவன். கிடுகிடுவென்று வளர்ந்து அந்தக் கடை ஒரு பெரிய பிஸினஸ் சென்டராகிவிட்டது.


நம்ம சினிமாக்களில் ஹீரோ ஒரே பாட்டில் பணக்காரனாகிவிடுவது போல்,நூற்றுக்கணக்கான கடைகளைத் திறந்து அவன் பெரும் பணக்காரனாகிவிட்டான்.அவனை ஒரு பிஸினஸ் பத்திரிகையில் இண்டர்வியூ செய்தார்கள்.


‘‘இந்தக் கட்டுரையை உங்களுக்கு இ-மெயில் அனுப்புகிறோம், உங்கள் இ-மெயில் ஐடியைக் கொடுங்க’’என்று அந்தப் பத்திரிகையாளர்கள் கேட்டார்கள். ”எனக்கு இ-மெயில் ஐடி இல்லையே’’ என்று அவர் சொன்னார். அப்பொழுது அந்த பத்திரிகை-யாளர் “கம்ப்யூட்டரும் இ-மெயிலும் இல்லாமலேயே நீங்கள் இவ்வளவு வளர்ந்திருக்கீங்க.இ-மெயில் இருந்திருந்தால் நீங்கள் எங்க இருப்பீங்கன்னு தெரியுமா?’’ என்று கேட்டார். அப்பொழுது நம்ம ஆள் சொன்னார், “எனக்கு நல்லாத் தெரியும். மைக்ரோசாஃப்ட் நிறுவனத்தில் ஆபிஸ் பையனாக இருந்திருப்பேன்